![]() Заглавная страница Избранные статьи Случайная статья Познавательные статьи Новые добавления Обратная связь КАТЕГОРИИ: ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ТОП 10 на сайте Приготовление дезинфицирующих растворов различной концентрацииТехника нижней прямой подачи мяча. Франко-прусская война (причины и последствия) Организация работы процедурного кабинета Смысловое и механическое запоминание, их место и роль в усвоении знаний Коммуникативные барьеры и пути их преодоления Обработка изделий медицинского назначения многократного применения Образцы текста публицистического стиля Четыре типа изменения баланса Задачи с ответами для Всероссийской олимпиады по праву ![]() Мы поможем в написании ваших работ! ЗНАЕТЕ ЛИ ВЫ?
Влияние общества на человека
Приготовление дезинфицирующих растворов различной концентрации Практические работы по географии для 6 класса Организация работы процедурного кабинета Изменения в неживой природе осенью Уборка процедурного кабинета Сольфеджио. Все правила по сольфеджио Балочные системы. Определение реакций опор и моментов защемления |
І выкарыстання глазуры, тэхнікай роспісу і
інш. Значна пашырыўся асартымент выра- баў, майстры імкнуліся паўтарыць у гліне неабходныя ў побыце, але больш дарагія Прамысловыя вырабы. Такім чынам, шматвяковыя адрозненні Паміж архаічным сельскім і высокаразвітым Гарадскім рамяством у канцы 19 ст. пасту- Пова сціраюцца. I тое, і другое арыентуец- ца галоўным чынам на небагатых сельскіх і местачковых спажыўцоў, а прадукцыя адлюстроўвае мясцовыя густы і традыцыі. Таму практычна пра ўсё ганчарства канца Пачатку 20 стагоддзя можна гава- Рыць як пра народнае, за выключэннем хіба толькі кафлі, якая ў гэты час амаль уся выраблялася па замежных узорах, і яўна эклектычных, пераймальных вырабаў, што Часам ствараліся некаторымі гарадскімі і Местачковымі майстрамі. Па самых прыблізных звестках, на мяжы апошніх стагоддзяў на тэрыторыі Беларусі налічвалася больш за 300 паселішчаў з ра- Звітым ганчарным рамяством11. Сюды не ўваходзяць шматлікія асяродкі, дзе праца- вала толькі па некалькі ганчароў. Такія дро- Бныя ганчарныя цэнтры былі больш хара- ктэрны для паўночнага захаду Беларусі, дзе даўжэй захаваліся архаічныя віды вытвор- Часці і спосабы арганізацыі рамяства. У Многіх вёсках Гродзеншчыны і захаду Ві- Цебшчыны працавалі 1—2 ганчары, што абслугоўвалі патрэбы аднавяскоўцаў і блі- Жэйшага наваколля. Такіх адзінкавых май- строў стала яшчэ больш на пачатку 20 ст., Што было вынікам вострай канкурэнцыі паміж рамеснікамі, асабліва ў буйных га- Радскіх і местачковых асяродках ганчар- ства. Хто не вытрымліваў суперніцтва з Больш моцнымі канкурэнтамі, вымушаны быў наймацца да іх у чаладнікі ці перася- ляцца ў аддаленыя рэгіёны, дзе можна Было наладзіць уласную вытворчасць. Асабліва паскорыўся гэты працэс перад Першай сусветнай вайной. Падаражэнне Сыравіны і паліва, неарганізаванасць збыту, засілле перакупшчыкаў-пасрэднікаў, якія за бясцэнак скуплялі ў ганчароў цэлыя партыі Тавару і затым перапрадавалі яго, прыво- Дзіць промысел да заняпаду, асабліва на Захадзе Беларусі. Значныя змены ў характары ганчарства наступілі ў паслярэвалюцыйныя часы. Раз-
Бураная прамысловасць не магла забяспе- Чыць насельніцтва неабходнай прадукцыяй. Ганчарства таму зноў узрос попыт на ганчарныя вы- Рабы. Гліны было дастаткова, з-за шматга- довых ваенных дзеянняў не было праблемы Са свінцом для глазуры, хапала і папіва. Статыстычныя звесткі за 1926 г. сведчаць, што большасць ганчарных цэнтраў БССР, у першую чаргу сельскіх, не толькі ўзнавілі Ранейшыя маштабы вытворчасці, але часам значна пераўзыходзілі іх. Напрыклад, у Літвінавічах, Благаўцы, Крычаве налічвалася Адпаведна 115, 100 і 72 ганчары, Лядах (Ду- Бровенскі раён) — 60, Барысаве — 4312. Арганізацыяй Саюза саматужніцка-пра- Мысловай кааперацыі (1926) пачалося аб'яднанне ганчароў у арцелі. Адна з пер- шых ганчарных арцеляў была створана ў Барысаве на базе некалькіх прыватных май- стэрняў. Асабліва паскорыла гэты працэс Стварэнне Беларускага мастацка-прамы- словага саюза (1938), які аб'яднаў народ- ныя мастацкія промыслы ў адзіную сістэму. Ганчарныя арцелі былі арганізаваны ў Га- Радку, Бабінавічах, Лядах (Віцебская вобл.), Чавусах (Магілёўская вобл.), Урэч- Чы (Мінская вобл,), Юравічах (Гомельская Гаспадарчы посуд. Пачатак 20 cm. Гліна, Тачэнне, чорнае глянцаванне. Пагост-Зага- Родскі Пінскага раёна. НМГК. Вобл.) і інш. Аднак арганізацыйна-творчыя асаблівасці, характэрныя дпя арцеляў у 1930—50-я гады, вельмі абмяжоўвалі магчымасці майстроў. На іншай аснове развівалася ганчарства ў заходняй частцы Беларусі, што апынулася ў Складзе Польшчы. Прыкметны рост ганча- Рнай вытворчасці адзначаецца і тут, але выклікана гэта было збядненнем асноўнай масы сялянства, дарагоўляй прамысловай Прадукцыі. Часам ганчарства было адзіным Сродкам існавання. Напрыклад, у густана- Селенай, апе беднай ворнымі землямі Гара- Дной (Столінскі раён) у 1920-я гады напічва- лася рэкордная колькасць ганчароў — каля Разам з ростам вытворчасці расла Канкурэнцыя паміж рамеснікамі, іх вырабы
Абясцэньваліся. Тут ганчары нярэдка выму- шаны былі абмяжоўвацца стварэннем Толькі самай неабходнай прадукцыі, пера- Важна гаспадарчага посуду простых фор- маў. Палепшыць становішча ганчарства спра- Бавалі Таварыствы дапамогі хатнім рамё- Ствам і народным промыслам: Віленскае Ганчар А.Такарэўскі з Пружанаў. 1978. Гляк. 1930-я гады. Гліна, тачэнне, чорнае Глянцаванне. Пружаны. Гаршчок. 1930-я tabu. Гліна, тачэнне, ангобны роспіс. Гарад- Ная Столінскага раёна. Народнае мастацтва Беларусі (створана ў 1912 г.)# Палескае (створана ў 1924 г. ў Брэсце), Варшаўскае (створана ў Г.); у Навагрудку была арганізавана «Рамесніцкая хата». Таварыствы ставілі Сваёй мэтай вырашэнне не толькі культу- Рна-прапагандысцкіх, але і гаспадарчых мэ- таў: арганізацыя занятку ў зімовыя месяцы, Рацыянальнае выкарыстанне мясцовай сы- равіны, навучанне ганчароў прагрэсіўным Дасягненням керамічнай вытворчасці, дапа- мога ў збыце прадукцыі. У 20-я гады была наладжана выстаўка ў Брэсце, у 1929 г. — у Познані, дзе высокую ацэнку атрымаў Белагліняны посуд з Гарадной і чорнаглян- Цаваныя «сівакі» з Міра і Івянца13. Камісія па кераміцы Варшаўскага таварыства нала- дзіла пастаянныя курсы для ганчароў. Іх на- вучалі спосабам абпальвання вырабаў, гла- Зуравання і аздаблення. Аднак магчымасці курсаў былі досыць абмежаваныя, з Бела- русі там пабывалі ўсяго 3—4 ганчары. Больш прадукцыйнай была арганізацыя курсаў на месцах, у буйных ганчарных цзн- Трах, дзе можна было ахапіць значна боль- шую колькасць майстроў. Так, Віленскае таварыства правяло ў 1924 г. ганчарны курс У Крэве (Смаргонскі раён), у 1936 г. — у Ракаве (Валожынскі раён), у 1937 г. — у Мападзечне. Аднак усе гэтыя патрэбныя, Але рэдкія і эпізадычныя мерапрыемствы не маглі аказаць прыкметнага ўплыву на ста- Новішча ганчарнага рамяства. У 1939 г., пасля далучэння Заходняй Бе- Ларусі да БССР, тут у многіх ганчарных цэн- Трах таксама былі створаны арцелі. Аднак Маштабы промыслу прыкметна зменшы- Ліся, паколькі прамысловаць задаволіла па- трэбы ў асноўных прадметах побыту. Часовае ажыўленне ганчарства назіраец- ца ў першыя пасляваенныя гады. Узнавілі Сваю работу арцелі, адрадзілася боль- шасць традыцыйных асяродкаў ганчарства. Аднак па ўзроўні вытворчасці ніводзін з іх ужо не дасягаў даваеннага, паколькі зна- чная частка мужчын — асноўнай вытворчай Сілы — не вярнулася з фронту. У 50-я гады ганчарныя арцелі і ўвогуле закрываюцца, амаль заняпала рамяство і ў іншых ганча- Рных цэнтрах. 3 аднаго боку, гэта было Вынікам насычэння рынку прамысловай Прадукцыяй, з другога — непрадуманай фінансавай палітыкі ў адносінах да май- строў-саматужнікаў. У наш час ганчарства існуе ў тых жа фор- мах, у якіх і ўсе іншыя віды народнага ма- Стацтва. Адна з іх — народны промысел у Сваім традыцыйным выглядзе. Сёння яго маштабы моцна звузіліся, толькі ў некато- Рых ганчарных цэнтрах працуюць 1—2 ган- Чары. Рамяством яны займаюцца эпізады- Чна, вырабляючы нешырокі асартымент по-
Суду, які сёння яшчэ карыстаецца попытам. Апошнім часам дзякуючы ажыўленню вы- Ставачнай, збіральніцкай# даследчыцкай, Прапагандысцкай дзейнасці, а таксама ад- Паведным урадавым мерам, у прыватнасці Прыняццю Закона аб індывідуальнай пра- цоўнай дзейнасці (1986), працэс заняпаду стабілізаваўся, а ў некаторых выпадках назіраецца нават адраджэнне рамяства ў Заняпалых цэнтрах. Аб'ектыўная тэндэнцыя да скарачэння маштабаў ганчарнага промыслу вымушае Шукаць іншыя шляхі яго развіцця, якія б Стварылі аснову для яго адраджэння. Адзін з такіх шляхоў звязаны з,сённяшняй цікава- Сцю шырокай грамадкасці да традыцыйных керамічных вырабаў не толькі як да чыста утылітарных, але і дэкаратыўна-мастацкіх рэчаў. Вялікую ролю ў адраджэнні промыслу Маглі б адыграць фабрыкі мастацкіх выра- баў. На жаль# сапраўднага супрацоўніцтва Іх з ганчарамі не назіраецца. На першым Часе пасля рэарганізацыі Белмастпрамса- юза ў фабрыкі Упраўлення мастацкай Прамысловасці (1960) многія з іх (Сло- Німская, Пінская, Аршанская, Гродзенская) супрацоўнічалі з мясцовымі ганчарамі, але неўзабаве гэтае супрацоўніцтва перастала Задавальняць абодва бакі. Фабрыкі лічаць Нерэнтабельнымі выдаткі на забеспячэнне майстроў сыравінай, палівам і інш., у той час як іх прадукцыя ў агульным аб'ёме вы- Творчасці займае нязначны працэнт. Рэнта-
|
|||||||
Последнее изменение этой страницы: 2016-07-16; просмотров: 234; Нарушение авторского права страницы; Мы поможем в написании вашей работы! infopedia.su Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. Обратная связь - 18.226.104.165 (0.062 с.) |